کد مطلب:29019 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا اهل سنت به استناد ليس منا من ضرب الوجوه و شق الخجود و عابدعواالجاهليه عزاداري نمي كنند؟

ائمه معصومين(ع) در برپايي مجالس سوگواري و عزاداري براي خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصاً حضرت اباعبدالله(ع) تأكيد زيادي نموده اند. امام رضا(ع) در اين مورد مي فرمايد: «كسي كه مصيبت هاي ما را بيان كند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگريد روز قيامت با ما و در درجه ما است و فردي كه مصائب ما برايش بيان شود و اشك بريزد و بگرياند در روز قيامت كه تمامي چشم ها گريان است چشم او گريان نخواهد بود و...»، {V(بحارالانوار، ج 44، ص 288)V}. و پيرامون حادثه عاشورا و عزاداري حضرت اباعبدالله(ع) يك سري سنت ها و مراسم ميان مردم معمول است و اين سنت هاي رايج گاهي پشتوانه ديني دارد و متكي به روايات و مستند به فقه و حديث است، برخي هم از ابداعات و ساخته هاي مردم و تقليدهاي بي اساس است. و اما حديثي كه از اهل سنت نقل كرده ايد در منابع شيعي نيز با اندك تفاوتي نقل شده است: اولاً، اين حديث مربوط به جايي است كه انسان براي عزيز از دست رفته اش خودزني و گريبان چاك كند آن هم در حالي كه معترض به قضاي الهي باشد و حرف هايي بزند و نوحه هايي گويد كه موجب خشم خداوند است؛ اما گريه بر امام حسين(ع) و عزاداري بر آن حضرت از افضل قربات است و از مصاديق تعظيم شعائر الهي و اعلام وفاداري نسبت به بزرگان مكتب و پيشوايان ديني است و فلسفه هاي سازنده و تربيتي متعددي دارد از جمله: 1- زنده نگه داشتن ياد و تاريخ حماسه و نهضت عاشورا. 2- پالايش روح و تزكيه و احساس نزديكي به خدا. 3- پيوند عميق عاطفي بين امت و الگوهاي راستين (ائمه«ع») و... ثانياً، گريبان چاك كردن نيز در مواردي استثناء شده است و اشكال ندارد. مانند گريبان چاك كردن در فوت پدر، مادر، برادر، چنان كه موسي(ع) و امام حسن عسكري(ع) در فراق هارون و امام هادي گريبان چاك كرده اند، {V(وسائل الشيعه، ج 22، ص 402، باب كفاره شق الثوب علي الميت و ج 3، ص 274، ابواب الدفن)V}. بنابراين گريه و نوحه و عزاداري و گريبان چاك كردن در ماتم ائمه(ع) خصوصاً امام حسين(ع) كه پدر معنوي امت اسلامي مي باشند اشكال ندارد بلكه موجب سعادت انسان و قرب به خداي سبحان است. گريه و نوحه اي كه در روايات مورد مذمت قرار گرفته است، نوحه اي است كه با عدم رضايت خداوند همراه باشد و اين همان شيوه اي است كه در جاهليت مرسوم بود و روايت پيامبر اسلام(ص) كه فرموده است: {Hليس منا من ضرب الخدود و شق الجيوب و دعا بدعوة الجاهليةH} ناظر به اين نوع عزاداري است. اما عزاداري امام حسين(ع) مقوله جداست و روايات ما نيز به اين امر تشويق مي كند، چون در سرّ اين عزاداري بقاي اسلام و تزلزل حكومت فاسدان و ظالمان نهفته است و ثمرات معنوي و اجتماعي را به همراه دارد.